ساقی از لطف تو در هر دو سرا ممنونم                  بنگر از حسرت دیدار تو چون مجنونم
من آواره میخواره بدنام کجا                                حرمت میکده و جام و می گلگونم
شده بدنامی من ورد زبانها ساقی                        ببر از دایره کون و مکان بیرونم
مدتی از سر خوان کرمت دور شدم                        کس نپرسید چرا غمزده و محزونم
نرود از در میخانه مهرت هرگز                               گرچه مژگان تو هردم بکشد در خونم
کرمی کن در میخانه به رویم بگشا                        که همه هستی خود را به تو من مدیونم
هستی‌ام می‌دهم و کرب و بلا می‌خواهم              غیر از این هرچه دهندم به خدا مغمونم
تا نفس دارم و فریادزنان می‌گویم                            که من از لطف تو در هر دو سرا ممنونم

نام شاعر:مهدی محمدی